 |
| Ο Φώτης Δρακόπουλος πολέμησε στο Αλβανικό Μέτωπο το 1940 με το Σύνταγμα Ευζώνων |
Χρόνια πολλά Ελλάδα! Η Επέτειος του ΟΧΙ της 28η Οκτωβρίου 1940 μνημονεύει την άρνηση της Ελλάδας στην μοιρολατρία και την υποδούλωση. Άλλωστε «το εύδαιμον το ελεύθερον, το δ’ ελεύθερον το εύψυχον» δηλαδή «Ευτυχισμένοι είναι οι Ελεύθεροι και Ελεύθεροι είναι οι γενναίοι» [από τον Επιτάφιο του Περικλή].
«Alors, c’est la guerre» (Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμο) ήταν η άμεση, στα γαλλικά, απάντηση του Ιωάννη Μεταξά στον Ιταλό Πρέσβη της Αθήνας οταν αυτός στις 3 τα ξημερώματα της 28η Οκτωβρίου του 1940 επέδωσε ιδιόχειρα επιστολή στην οποία η Ιταλία απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του Ιταλικού στρατού από την Ελλάδα.
Οι απώλειες του Ελληνο-Ιταλικού Πολέμου του 40΄ ηταν τεράστειες. Υπολογίζεται οτι περιπου 50,000 Ιταλοί σκοτωθηκαν, 53,000 τραυματίστηκαν και 26,000 πιάστηκαν αιχμάλωτοι. Οι Έλληνες νεκροί ήταν περιπου 14,000 οι τραυματίες 50,000 και οι αιχμάλωτοι 1.690.
Μεταξύ αυτών των γενναίων και ελεύθερων που πολέμησαν στο Αλβανικό μέτωπο εναντίον των Ιταλών κατακτητών ηταν και ο συγχωρεμένος ο παππούς μου, ο Φώτης Δρακόπουλος. Ο παππούς μου ηταν Εύζωνας στα τότε Ανάκτωρα (σημερινή Προεδρική Φρουρά). Πολέμησε με το Σύνταγμα Ευζώνων στο βόρειο-δυτικό μέτωπο στην Ήπειρο και στην Αλβανία.
 |
| Ο παππούς μου Φώτης Δρακόπουλος με τη γιαγιά μου Γεωργία Δρακοπούλου. Τελευταία αναμηστική φωτογραφία πριν το πόλεμο. |
Συμμετείχε, μαζί με την μεραρχία του, σε πολλές μάχες εναντίον των Ιταλών φασιστών. Κατάφεραν να απωθήσουν τα Ιταλικά στρατέυματα βαθιά στο έδαφος της Αλβανίας. Ο ίδιος, μεταξύ άλλων, συμμετείχε στις μάχες για την απελευθέρωση της Κορυτσάς και παρέλασε μέσα στην πόλη με το νικηφορο ελληνικό στρατό. Μετά την κατάρρευση του μετώπου και την εισβολη της Γερμανίας αναγκάστηκε να γυρίσει περπατωντας απο την Αλβανία στη Μεσσηνία, μέσα σε αντίξοες συνθήκες.
Για την μητέρα μου Χριστίνα Γιαβρή το Έπος του ΄40 δεν αποτελεί μια μακρινή ιστορική αφήγηση, μιας αόριστης ελληνικής γενναιότητας και αυτοθυσίας. Αποτελεί μια σκληρή πραγματικότητα, συνδέεται συναισθηματικά. Πολύ συχνά θυμάται τις αφηγήσεις του πατέρα της για το Αλβανικό Μέτωπο, τη συγκινιτική υποδοχή απο την ελληνική μειονότητα στη Βόρειο Ήπειρο, τους τραυματισμούς, τα κρυοπαγήματα, την βαρβαρότητα, το σκοτωμό και την φρίκη του πολέμου. Αλλωστε ηταν η φρίκη αυτή του πολέμου και η απληστία που σημάδεψε την ευαίσθητη καρδιά του για πάντα.
Ο Φώτης Δρακόπουλος ήταν λιτός και ενάρετος, ήταν βαθιά ουμανιστής, είχε ευσυνειδισία, πνευματική καλλιέργεια, διάβαζε βιβλία (στο μικρό κομοδινο διπλα στο κρεββατι του την ημερα του θανάτου του υπήρχαν τα βιβλία Οι ‘Αθλιοι του Βίκτωρος Ουγκώ και η Δίκη της Νυρεμβέργης).
Ο Θεός να αναπαύει την ψυχή σου Παππού. Πάντα σε θυμόμαστε και σε μνημονεύουμε. Υπήρξες φάρος μεσα στο ευρύτερο σκοτάδι.
Δικηγόρος - Πολιτικός Επιστήμονας
 |
| Φώτης Δρακόπουλος, πρώτος μπροστά. |
 |
| Ο Φώτης Δρακόπουλος λίγο πριν την επιστράτευση 1940. |
 |
| Ο Φώτης Δρακόπουλος κάτω δεξιά |
 |
| Ο Φώτης Δρακόπουλος κάτω δεξιά με την κιθάρα σε καποια στιγμη ξεκούρασης |
