Η 25 Μαρτίου σηματοδοτεί την 195η επέτειο από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. H επανάσταση, αν και πολυδιάστατη, ήταν πρωτίστως μια εθνική επανάσταση δεδομένου ότι επιδίωξε και εξασφάλισε την εθνική μας ανεξαρτησία και την ίδρυση του Ελληνικού κράτους. Δεν χρειάζεται ως λαός να υποκύψουμε σε μια μεταμοντέρνα κουλτούρα του απόλυτου νιχιλισμού που προσδοκά στην απόριψη της ιστορικής μας μνήμης και της συλλογικής μας ταυτότητας και όπου κάθε αναφορά στο έθνος αμφισβητείται και γίνεται καταδικαστέα.
Η 25η Μαρτίου αποτελεί μέρα μνήμης και περισυλλογής. Ο Ελληνισμός στην Κύπρο και στην Ελλάδα βρίσκεται σε δυσμενή κατάσταση - βρίσκεται στο σταυροδρόμι κοσμοϊστορικών αλλαγών. Σήμερα δεν χρειάζονται τυμπανοκρουσίες και μεγαλοστομίες. Τα λόγια είναι φτωχά. 'Ηρθε η ώρα να αναρωτηθούμε τι είμαστε και τι θέλουμε να είμαστε μέσα στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Ηρθε η ώρα να αναρωτηθούμε πώς, σε ένα κόσμο διαρκώς μεταβαλλόμενο θα φανούμε εμείς αντάξιοι των προσδοκιών μας και των ιστορικών μας καταβολών.
Ο Ελληνισμός είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Τό άυριο πρέπει να αποτελει τη συγχώνευση του αθροίσματος του παρελθόντος μας, της σημερινής μας πραγματικότητας και το όραμά μας για το μέλλον. Τώρα είναι η δύσκολη στιγμή της υπέρβασης - να στοχέυσουμε για καινούργιους ορίζοντες για καινούργιες αφετηρίες.
Η αντίληψη ότι ως λαός είμαστε ανήμποροι να αλλάξουμε αυτά που συμβαίνουν γύρω μας είναι λανθασμένη και επικύνδυνη γιατί μπορεί να γίνει αυτοεκπληρούμενη. Ας αναλογιστούμε όλοι τις ευθύνες μας και ο καθένας από το μετερίζι του ας κάνει πράξη το χρέος του εκτελώντας τη θητεία του στη ράτσα.
Άλλωστε εάν εμείς δεν αγωνιστούμε για το τόπο μας τότε ποιός; Αυτό το χώμα δεν πρέπει να το πουλήσουμε. Δεν πρέπει να απαρνηθούμε τους νεκρους μας. Χωρίς το αίμα τους το δέντρο της δική μας ελευθερίας δεν θα είχε καρποφορήσει και ο Ελληνισμός θα ήταν παρα μια ιστορική αναφορά.
Ας παραδειγματιστούμε απο τα λόγια και τις πράξεις του στρατηγού Γιάννη Μακρυγιάννη, ενός αγράμματου υιού τσοπάνηδων, ο οποίος διηγείται στα απομνημονέυματα του για την επανασταση του 1821:
«Είχα δυο αγάλματα[...] , ατόφια -φαίνονταν οι φλέβες, τόση εντέλειαν είχαν. Όταν χάλασαν τον Πόρο, τά 'χαν πάρει κάτι στρατιώτες, και στ’Άργος θα τα πουλούσαν κάτι Ευρωπαίων· χίλια τάλαρα γύρευαν [...]. Πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα: ‘Αυτά, και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουνε, να μην το καταδεχτείτε να βγουν από την πατρίδα μας. Γι’αυτά πολεμήσαμε’».
Βασίλης Θεοδοσίου Γιαβρής
Δικηγόρος & Πολιτικός Επιστήμονας
http://vasilisgiavris.blogspot.com.au/
