Εν μέσω συλλαλητηρίων κάποιοι κραυγάζουν να φύγουν οι σημερινοί «προδότες» - να τους αντικαταστήσουμε αμέσως με οποιουσδήποτε άλλους. Άλλωστε όπως λένε χειρότερα δεν γίνεται. Η κραυγές αυτές ακούγονται από την Ελλάδα μέχρι και την ελληνική διασπορά. Βέβαια το ότι οι σημερινοί υπάρχουν διότι τα ίδια άτομα παλιότερα σε άλλα συλλαλητήρια κραύγαζαν υπέρ της αντικατάστασης των προηγούμενων «προδοτών» πάλι με οποιουσδήποτε (δηλαδή τους σημερινούς) μας διαφεύγει. Και έτσι ο κύκλος του φανατισμού, της παραπληροφόρησης και της αστάθειας συνεχίζεται με ολέθριες συνέπειες στη χώρα.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδος σήμερα δεν είναι το Σκοπιανό. Δυστυχώς το εθνικό αυτό θέμα έχει γίνει προϊόν αισχρής εξυπηρέτησης προσώπων και συμφερόντων του εσωτερικού και εξωτερικού. Έχει δώσει την ευκαιρία σε κάποιους να ονειρεύονται προβολή και καινούργιες καριέρες και σε κάποιους άλλους μεταβολή σε αυταρχικά καθεστώτα. Ως αποτέλεσμα απουσίας κοινού εθνικού σχεδιασμού υπάρχει σοβαρό ρίσκο να οδηγηθεί η Ελλάδα σε ήττα. Υπεύθυνοι είναι όλο το πολιτικό φάσμα αλλά και τα περισσότερα μέσα μαζικής ενημέρωσης που εσκεμμένα παραποιούν και επενδύουν στον διχασμό και την αναμπουμπούλα.
Οι μεγαλύτερες απειλές της Ελλάδος είναι δύο. Η οικονομία και το δημογραφικό. Τα δύο αυτά προβλήματα είναι συγκοινωνούντα και άμεσα συνδεδεμένα με την εξωτερική πολιτική της χώρας. Και τα δυο έχουν αρνητική επίδραση στις σχέσεις μας με την Τουρκία και τους βαλκάνιους γείτονές μας. Άλλωστε, η δυνατότητα άσκησης επιρροής περισσότερο βασίζεται στην εσωτερική δυναμική ενός κράτους και η Ελλάδα της κρίσης, της οικονομικής ανυπαρξίας και της διχόνοιας δεν κατέχει τέτοια δυναμική.
Από την άλλη οι πληθυσμιακές ισορροπίες στα Βαλκάνια ανατρέπονται. Ο πληθυσμός της Τουρκίας και των Αλβανών της Βαλκανικής χερσονήσου αυξάνεται με γοργούς ρυθμούς. Σε αντίθεση στην Ελλάδα υπάρχει δημογραφικής συρρίκνωση. Η Eurostat υπολογίζει ότι μέχρι το 2080 θα έχει μειωθεί ο πληθυσμός της Ελλάδας κατά 3,5 εκατομμύρια κατοίκους! Ως αποτέλεσμα προμηνύεται συρρίκνωση του έθνους με όλα τα συνεπακόλουθα. Άλλωστε στη γεωπολιτική δεν υπάρχουν κενά. Πάντα οι αυξανόμενοι θα θέλουν να καλύψουν τα κενά που αφήνουν οι φθίνοντες πληθυσμοί.
Δυστυχώς οι Έλληνες νέοι μεταναστεύον στο εξωτερικό και οι απομείναντες δεν γεννούν. Όσο η οικονομία παραμένει ασθενής και η ανεργία υψηλή η φθίνουσα πορεία θα συνεχίζεται. Αυτή η κατάσταση θα διαιωνίζεται όσο κάποιοι αρνούνται να επιβάλουν τις κατάλληλες μεταρρυθμίσεις και δομικές αλλαγές που χρειάζεται η χώρα και συνεχίζουν να επενδύουν στην πόλωση και στην αμφισβήτηση. Με συνεχόμενες απεργίες, διαδηλώσεις, αφορισμούς και μιζέρια ο τόπος δεν θα πάει μπροστά. Σε τέτοιο κλίμα αβεβαιότητας δεν μπορεί να περιμένει κανείς επενδύσεις και ανάπτυξη ούτε την επιστροφή των νέων στην Ελλάδα.
Η υπογεννητικότητα και το θέμα της επιστροφής στην Ελλάδα των ατόμων που πρόσφατα μετανάστευσαν αλλά και κάποιων Ελλήνων δεύτερης και τρίτης γενιάς του εξωτερικού παραμένει εκτός πολιτικής ατζέντας. Το γιατί είναι πολύ απλό. Το θέμα αυτό δεν πουλάει, δεν πολώνει, δεν συμφέρει πολλούς και διάφορους και δεν φέρνει κομματικά οφέλη. Συλλαλητήριο για αυτό δεν θα γίνει ποτέ. Όσο ο Έλληνας ασχολείται με το δέντρο και όχι με το δάσος αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ.
Μέσα σε αυτή τη ρευστή κατάσταση η Ελλάδα καλείται να πορευτεί μεταξύ τη Σκύλλα του λαϊκισμού και την Χάρυβδη του ψεύδους. Όμως δεν γίνεται το σήμερα να έρχεται μόνο από το χθες. Πρέπει να κοιτάμε μπροστά και όχι μόνο πίσω. Δεν γίνεται το μέλλον να χτιστεί πάνω σε αναλήθειες, σε ψεύτικες ελπίδες και διλλήματα.
Η δύναμη της Ελλάδος είναι ανάλογη με την γνώση της. Δεν είμαστε όμως άμοιροι ευθυνών. Όσο οι πολίτες της χώρας επιτρέπουν την εξαπάτησή τους από τους λαϊκιστές ταγούς, απο τα ψεύτικα και παραπλανητικά δημοσιεύματα στα περισσότερα ΜΜΕ, στο facebook και στα αλλά κοινωνικά δίκτυα το κράτος θα παραμένει αδύναμο. Και η Ελλάδα περισσότερο από ποτέ χρειάζεται να αποκτήσει δυνατό κράτος. Μόνο έτσι θα επιζήσει και οι πολίτες της θα μπορούν να ατενίσουν με αισιοδοξία το μέλλον.
Ως εκ τούτου πρέπει να εναντιωθούμε σε αυτούς που δυναμιτίζουν την κάθε απόπειρα να ξεφύγουμε απο τα δεινά μας. Απέναντι στον λαϊκισμό, την ημιμάθεια και τη μιζέρια πρέπει να αντιτάξουμε ένα νέο πατριωτισμό. Έναν πατριωτισμό βασισμένο στην ανανέωση της γνώσης, που γνωρίζει να ισόρροπά το όραμα και την λαϊκή επιθυμία με τη διπλωματία και τον ρεαλισμό.
Βασίλης Θεοδοσίου Γιαβρής
(Δικηγόρος - Πολιτικός Επιστήμονας)
Μελβούρνη, 14 Φεβρουαρίου 2018
