Ένας χρόνος πέρασε Πατέρα. Μας λείπεις αφάνταστα και σε αναζητούμε σε όλες τις στιγμές μας - βλέπεις δεν μετριάζει ποτέ το βλέμμα της απουσίας σου. H αλήθεια είναι ότι η διαχείριση της έλλειψης σου είναι πολύ δύσκολη. Τίποτα πια δεν είναι το ίδιο. Και πως να είναι άλλωστε. Ξέρω ότι είναι νομοτελειακό την γέννηση να ακολουθεί ο θάνατος. Μα πώς ξεπερνάς τη φωτεινή στιγμή - το ενδιάμεσο μιας ολόκληρης ζωής?
Η θύμηση σου υπάρχει παντού. Παρηγοριά μας είναι το ανέμελο χαμόγελό σου που τριγυρίζει δίπλα μας και δίνει χρώμα στο κουράγιο μας. Τα λόγια σου που έσταζαν φως και συνεχίζουν να υφαίνουν δημιουργικά την καθημερινότητά μας. Η λεβεντιά σου που τόσο υπερήφανα και στωικά υποστήριζες μέσα από τα μεγάλα ναι και τα όχι σου. Το πυρωμένο βλέμμα σου που καθρέπτιζε την πίστη σου στο άφθαρτο και στο αιώνιο. Οι αγώνες που έδωσες για την αξιοπρεπή επιβίωση της οικογένειας σου και των συνανθρώπων σου. Οι φίλοι σου που σου στάθηκαν και σε αγάπησαν αλλά που και εσύ τόσο εκτίμησες και αγάπησες.
Παρηγοριά μας είναι η αγκαλιά και η αγάπη που απλόχερα μας έδωσες. Μας λάτρευες και το γνωρίζαμε όλοι. Η αγάπη που έδωσες και εισέπραξες από την μητέρα. Οι μνήμες από τα ατέλειωτα ταξίδια στην Ελλάδα που μας χάρισες και μαζί βιώσαμε. Οι ιστορίες που μετέδωσες στα παιδιά και τα εγγόνια σου για τα δίσεκτα χρόνια που γεννήθηκες. Για τα χρόνια της κατοχής, του εμφυλίου, της ορφάνιας, της ξενιτιάς και το νόστο της επιστροφής σε μια Ελλάδα που πάντα βρισκόταν στο επίκεντρο του Είναι σου.
Τη λύπη μας μετριάζει η δημιουργικότητά σου, η οποία εστιαζόταν στο πνευματικό μόχθο, στις αξίες και στη γη. Άλλωστε, εσύ Πατέρα πάντα αναζητούσες το δικό σου «χωματένιο αλώνι» να πορευτείς – στη λιτότητα και στην αυθεντικότητα έβλεπες την ομορφιά και όχι στην υπερβολή και στην ύλη.
Πατέρα πριν ένα χρόνο βάρεσε πένθιμα η καμπάνα του χωριού μας, στου Λουκά Αρκαδίας. Επέστρεψες να αναπαυτείς και πάλι στον γενέθλιο τόπο σου. Εκεί που ήθελες. Εκεί που σου ταίριαζε. Κοντά στον πατέρα σου τον Θεοδωρή και την μητέρα σου τη Δήμητρα. Να αγναντεύεις στην αιώνια ζωή το Αρτεμίσιο Όρος (την Κριτσόβα) και τα άλλα Λουκαίτικα βουνά που ως αμούστακος ποιμένας είχες ξυπόλητος χίλιοπερπατήσει και μυηθεί στα μυστικά τους.
Χαίρε λοιπόν. Χαίρε αλύγιστε, έντιμε και ηλιοφόρε Άντρα, Πατέρα και Παππού.
Καλή αντάμωση Πατέρα
Δικηγόρος - Πολιτικός Επιστήμονας
